Nasz Patron

Imię Michała Elwiro Andriollego zostało nadane szkole 14 października 2000 roku po zaprowadzeniu szerokiej konsultacji całej społecznosci związanej ze szkołą. Tereny nadświdrzańskie, które zauroczyły Andriollego leżą w granicach obwodu naszej szkoły. Postawa artysty, poety, wizjonera i gorącego patrioty stała się od tej pory wzorem wychowawczym dla kształconych w szkole uczniów.

Michał Elwiro Andriolli to światowej sławy malarz, grafik i ilustrator książek polskich, francuskich i amerykańskich. Urodził się 2 listopada 1836 roku w Wilnie. Był synem Włocha, rzeźbiarza, kapitana wojsk napoleońskich. W latach 1855 -1858 studiował w Moskiewskiej Szkole Malarstwa i Rzeźby i w Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu gdzie w 1857 roku za "Portret studenta" Akademia nadała mu tytuł "niekłassnyj chudożnik". Dalsze studia podjął w rzymskiej Akademii św. Łukasza, gdzie na konkursie uzyskał wielki srebrny medal. 

Andriolli brał udział w Powstaniu Styczniowym; po aresztowaniu w 1864 roku uciekł z więzienia i przedostał się do Londynu, a potem do Paryża. W 1866 r. jako emisariusz Komitetu Emigracji Polskiej został aresztowany i zesłany 1868 roku do Wiatki (1866-71) gdzie udzielał lekcji rysunku, malował portrety, obrazy religijne (wykonał malowidła ścienne w miejscowym soborze). Ułaskawiony przez cara przyjechał do Warszawy. Zyskał rozgłos jako ilustrator czasopism oraz utworów literackich. W 1881 roku wykonał popularne do dziś ilustracje do "Pana Tadeusza". W 1883 roku został zaproszony do Paryża gdzie wykonywał ilustracje do dzieł F. Coopera, T. Gauthiera i W. Szekspira.

Począwszy od 1880 roku, kilka razy przyjeżdżał do Nałęczowa. Zauroczony widokami, rysował je i umieszczał w prasie warszawskiej. Nałęczowskie lipy pozowały mu do jego ilustracji, a umierając kazał się pochować na cmentarzu w Nałęczowie w cieniu starych lip. Zmarł 23 sierpnia 1893 roku. Dom Krawczyńskiego, w którym mieszkał Andriolli, znajdował się przy obecnej ulicy Poniatowskiego.

Byl twórcą świdermajera. W 1886 r. zamieszkał nad brzegiem Świdra, gdzie zbudował duży dom z pracownią i kilkanaście drewnianych domów do wynajmowania na lato.

Podobno nazwę świdermajer wymyślił Konstanty Ildefons Gałczyński mieszkający zaraz po wojnie na linii otwockiej. Kryje się za nią niepowtarzalna architektura drewnianych pensjonatów i willi letniskowych budowanych na przełomie XIX i XX wieku między Wawrem a Świdrem. Coś pomiędzy stylem mazowieckim, zabudową rosyjskich miast i alpejskimi schroniskami.